Het regiofestival 2023 werd gehouden op zaterdag 25 maart in de gebruikelijke locatie Ons Huis, in Ermelo. De ruim 60 bezoekers hebben genoten van prachtige films.

Het laureaat ging naar de film Food for Thought, van de Het Utrechts Filmcollectief.

De prijs voor de beste non fictiefilm was voor De Ermelosche Heide, van Jan de Bos.

De beste fictie film was De geest van de Domtoren, ook van Het Utrechts Filmcollectief in samenwerking met Anne-Sohpie Martina.

De publieksprijs en Jan Essing groepsprijs ging naar Food for Thought.

De films De Kleine Nuraghe van Joke Zandstra en My Path is Dance van José Bibián en Evi Maria Wink gingen met zilver en brons naar huis in de categorie non-fictie.

In de categorie fictie werd zilver gewonnen door Warrior Shi-Kan van Het Utrechs Filmcollectief, en brons door Weerzien in Ede van Robd Broek e.a.

Er waren actiefilms met geweldige effecten, hele leuke animaties, boeiende en leerzame documentaires, ontroerende films om een traantje bij weg te pinken, films om weg te dromen... Kortom: het was weer een zeer geslaagde filmdag met leuke collega's.

Binnenkort volgt een uitgebreid artikel, de volledige palmares en fotoreportage.

Klik hier voor hier de promofilm van het festival

Op 25 maart vindt het Regio Filmfestival!

Het festival wordt gehouden in "Ons Huis" in Ermelo, Zeeweg 100 3853 LN.

Even na twaalf uur hadden de ongeveer dertig leden zich verzameld in de RABO-zaal van Het Kulturhus in Epe. Joke Zandstra benadrukte nogmaals de verschillen met voorgaande Interclubontmoetingen. Ten eerste had zij van elke club een jurylid uitgenodigd om de films kort van commentaar te voorzien. Ron Sebok, Adrie Bijsterbosch, Jan van der Velde, Frans Jansen, Goos Zeijll en zijzelf. Twee uitgenodigde juryleden waren wegens ziekte verhinderd, hun plaatsen werden met verve overgenomen door Pieter Stofmeel en Joop Keus. Het commentaar moest kort zijn en zich vooral toespitsen op Tips en Tops. Nieuw was ook dat de clubs gevraagd was om een korte film in te sturen, waarin alle leden van de betreffende club voorkwamen.  Per club was 20 minuten projectietijd en vijf minuten voor het commentaar gereserveerd.

Toen de voorzitter met “enige” vertraging ook was gearriveerd begon de projectie. De clubs hadden hun beste beentje voorgezet en de kwaliteit van de 28! getoonde films was regelmatig zo hoog dat ze op een Regiofestival niet misstaan zouden hebben. De films werden in 7 blokken afgespeeld, met in ieder blok de films van één vereniging.

Al gauw bleek de gekozen formule een succes. Het commentaar van de juryleden was zonder uitzondering opbouwend en kort. De Tips en Tops waren helder en de “zaal” was het er altijd mee eens. Het commentaar gaf ook regelmatig aanleiding tot aanvullende opmerkingen. Daardoor ontstond een levendige sfeer en borrelden ideeën op voor toekomstige clubavonden.

Boeiend was het om te zien hoe de diverse clubs de opdracht hadden geïnterpreteerd.

De VAAC had de gang van zaken tijdens een clubavond kleurrijk en scherp gefilmd. Ron Sebok vond wel dat op sommige punten het geluid wat beter had gekund. Hetzelfde gold voor VC Nieuwegein die een soortgelijke film hadden met een vaak humoristische voice-over. Ook hier vond Goos Zeijl dat het geluid nog een puntje van aandacht was. Flevo Lacus had ervoor gekozen om de leden te filmen op een voor hen favoriete locatie in Lelystad. Een creatieve film, die wel wat structuur ontbeerde vond Jan van der Velde.

In de pauze was er voldoende gelegenheid om de getoonde films nog eens goed onder de loep te nemen.

Het gedeelte na de pauze begon met een film met wat korte interviews over een uitstapje van de leden van De Cycloop naar de zandbeelden in Ermelo. Volgens Frans Jansen gaf het een leuke impressie van deze clubactiviteit. Uit de zaal kwam wel de opmerking dat de onderdelen van de film wat als los zand aan elkaar hingen. Op verschillende locaties, merendeels in het clubhuis vertelden alle Eemfilmers waarom ze waren gaan filmen, waarom ze lid waren geworden van een videoclub en wat hun favoriete thema was.  Joop Keus vond dat het geluid perfect was, en een muziekje had hij niet gemist. Uit de zaal kwam nog de opmerking dat hierin wel wat aanknopingspunten waren te vinden voor PR-activiteiten. Filmclub EFA had dankbaar gebruik gemaakt van restanten om er een filmpje over drugscriminaliteit van te maken. Frans Jansen vond het een leuke persiflage, met goede green screenopnames. De green screentechniek werd ook gebruikt door ESVA. Ieder lid van de vereniging had zichzelf gemonteerd in eigen vakantiefilmpjes.

Even na vier uur kon de zaal worden opgeruimd en kon het napraten in de loge van het gebouw beginnen.

We konden terugzien op een geslaagde Interclubontmoeting, waarin veel inspiratie is opgedaan.

Graag wil ik Joke Zandstra bedanken voor haar inzet om de films over de diverse juryleden te verdelen. De juryleden dank ik voor hun deskundig commentaar. Dank aan Drikus Wijenberg die de techniek wederom verzorgde.

Hans van Doorne